Co to są wykresy zastępcze?
Wykresy zastępcze to podejście prognozujące zastosowane z rzędu planowanie, aby pomóc firmom w wizualizacji niezbędnych funkcji pracy, obecnego personelu oraz obecnych i prospektywnych otwarć.
Pozycje są pokazane z potencjalnymi zastępowaniami, płcią i perspektywami postępu. Wykresy zastępcze powinny być regularnie aktualizowane, przynajmniej raz w roku, a zwłaszcza w reakcji na warunki ekonomiczne lub zmiany aktywności firmy.
Jak działają wykresy zamienne?
Dla każdej pustej pozycji identyfikowane są konkretne kompetencje, a następnie pracownicy w branży z wymaganymi kompetencjami są klasyfikowani, co powoduje identyfikację potencjalnych zastępców.
Na wykresach zastępczych role obejmują dane takie jak prawdopodobne zamienniki, wiek, poświadczenia, historia, płeć i możliwości promocji.
Pracownicy są wpisani w następujący sposób według wykresów zastępczych:
Przygotowany do rozwoju w pracy.
Pracownicy, którzy z większym szkoleniem byliby gotowi na zbliżające się promocje.
Pracownicy, którzy odpowiednio funkcjonują, ale wymagają zachęty i poprawy - pracownicy, którzy nie są w stanie pracować w pełnym wymiarze godzin i muszą zostać zastąpieni.
Wykresy zamienne podają wyjaśnienia następujących pytań.
Jaka jest historia organizacyjna pracownika, a także zdolności, które ma osoba?
Kim są najbardziej wykwalifikowani kandydaci na wolne stanowisko?
Jakie są zalety wybierania jednej osoby nad drugą w pozycji obecnej? Wykresy zastępcze muszą być regularnie aktualizowane, przynajmniej raz w roku, i reagować na zmiany w środowisku rynku i warunkach ekonomicznych.
planowanie sukcesji vs planowanie zastępcze
Organizacje zazwyczaj łączą sukcesję z planowaniem zastępczym. Planowanie zastępcze koncentruje się na spełnieniu pilnych wymagań określonej ważnej pozycji. Jest to reakcja na brak zasobów i mniejszy nacisk na rozwój talentów pracowników. Planowanie sukcesji rozważa przyszłość, ustanawiając silne ławki kandydatów sukcesji w celu dostarczenia wymiany.
Przykład planowania wymiany
Kiedy lider decyduje się na emeryturę, dostęp do postu. Następnie zadanie jest wypełnione przez młodszego lub zewnętrznego wnioskodawcę. Druga metoda trwa znacznie dłużej, ponieważ nowy wnioskodawca ma na ogół znaczącą krzywą uczenia się. To wtedy przydaje się planowanie wymiany.
